Mont Gerbier de Jonc

De Mont Gerbier-de-Jonc, of eenvoudigweg Gerbier de Jonc, is een bergtop in de Ardèche,  in het Centraal Massief, in de gemeente Saint-Martial. Aan de zuidelijke voet van de berg ligt het dorpje Sainte-Eulalie.  Dit soort vulkanische bergtoppen worden in de regio "suc" genoemd en staan bekend om de bijzondere vorm.  De Mont Gerbier de Jonc kent een buitengewone natuurlijke en wilde rijkdom.  Bovendien liggen aan de voet van de top de drie bronnen van de Loire, de langste rivier van Frankrijk. Het is een geklasseerde plek sinds 1933 en is in volgorde van belangrijkheid de tweede toeristische trekpleister in het departement Ardèche, na de Gorges de l'Ardèche.

De Mont Gerbier-de-Jonc en de bronnen van de Loire trekken jaarlijks meer dan 400.000 bezoekers, waarvan de meesten voornamelijk Frans en lokaal zijn. 21% van de toeristen komt uit de Ardéche, 8% uit de Haute-Loire, 7% uit de Loire. De beklimming van de top duurt ongeveer een half uur.

Wat is Mont Gerbier de Jonc? Mont Gerbier de Jonc is een fonolitisch uitsteeksel dat 7 miljoen jaar oud is. De oorsprong en etymologie van Mont Gerbier de Jonc komt van het woord "Jugum", de berg. Aan de basis rust een basaltstroom op een kristallijne basis. Naast zijn bijzondere hooibergvorm en zijn zeer gevarieerde fauna en flora is de Mont Gerbier de Jonc vooral het symbool van de bronnen van de Loire.  Mont Gerbier de Jonc is een "suc" van de Monts d'Ardèche: deze "sucs" zijn oude vulkanen waarvan de zeer dikke lava, die werd uitgespuwd, afkoelde zonder tijd te hebben om te stromen. Terwijl het kristalliseerde, veranderde het in een rots genaamd fonoliet dat nu onder meer gebruikt wordt voor leistenen daken.  De fonoliet wordt tegenwoordig ook gebruikt voor het maken van de lithofoon, een muziekinstrument van steen.

De bronnen van de Loire: de geboorte van een koninklijke rivier

Het is vanuit haar drie bronnen dat deze rivier haar lange reis naar de oceaan begint. De bronnen geven geboorte aan de grootste rivier van Frankrijk. Vanaf de voet van de Mont Gerbier de Jonc tot aan de monding van Nantes beslaat deze rivier 1012 km. De loop begint in het Centraal Massief en ontvangt water uit zijrivieren zoals de Arroux, de Allier, de Cher, de Indre, de Vienne en de Sarthe. Als een centrale slagader doorkruist de Loire Frankrijk en eindigt zijn loop in de Atlantische Oceaan via een brede en lange monding nabij Nantes.

Etymologisch verwijst de Keltische oorsprong van deze riviernaam naar de twijfelachtige zuiverheid van hun water. Het is dus het Keltische woord "Liga" (droesem, in de zin van "troebel water", modder, slib, sediment...) waaraan het zijn naam dankt.  Er zijn drie ‘officiële’ bronnen van de Loire en deze liggen allemaal aan de voet van de Mont Gerbier de Jonc. De aanwezigheid van deze drie bronnen is te danken aan het feit dat er onder de Mont Gerbier een grondwaterspiegel aanwezig is en het water dus op verschillende plaatsen uit de grond komt, ze komen samen en vormen de Loire.

Een kwetsbaar natuurgeb

De Mont Gerbier de Jonc maakt deel uit van het Massief Mézenc-Gerbier en is een van de 14 kwetsbare natuurgebieden in het departement Ardèche.  De Mont maakt feitelijk deel uit van het gebied van het Massief Mézenc-Gerbier,  een van de 14 natuur reservaten in het departement. Het illustreert perfect de diepe relaties die bestaan ​​tussen mens en natuur. De bijzondere flora van hooggelegen weilanden verleent zijn specificiteit aan de veehouderij en begrazing draagt ​​bij aan het behoud van open ruimten.  Het Mézenc-Gerbier-massief biedt een grandioos landschap bestaande uit vulkanische "sucs", plateaus en majestueuze keteldalen.